Anna – Strona 9 – Pikantna sztuka

ŚWIĘTA AGATA, czyli amputowane piersi na ołtarzu czystości

16 lutego 20192 kwietnia 2023 Anna1 Comment

Święta Agata (Sycylijska) – była dobrą partią do ożenku, bo pannica i bogata i piękna i ze szlachetnego domu, czyli lepszej chłop nie znajdzie. Ale Agacie nie w głowie były amory – po chrzcie, jako dojrzała i świadoma 15-latka zdecydowała, że pozostanie do śmierci dziewicą (konsekrowaną – cokolwiek to znaczy) i służyć będzie dziewictwem Barankowi Bożemu, bo nic tak nie cieszy jak nietknięty hymen. Ale nie trzeba było długo czekać na kuszenie szatana: Agacie oświadczył się namiestnik Kwincjan, którego zaloty odrzuciła, co jest oczywiste, skoro mentalnie była już poślubiona Barankowi Bożemu. Kwincjan w zemście zaaresztował ją jako chrześcijankę i oddał niedoszłą ukochaną do burdelu niejakiej Afrodyzji, aby tam Agata dostała za swoje, a mężczyźni dostali od Agaty.

Okazało się, że dziewictwo Agaty już nie cieszy jak kiedyś, więc „dziwki z niej nie będzie” – po 30 dniach terminowania w burdelu zawyrokowała Afrodyzja. Jakim sposobem Agata po miesiącu w burdelu zachowała nienaruszoną cnotę – oto wielka tajemnica wiary. Trafiła ponownie pod oblicze niedoszłego narzeczonego, który jeszcze raz postanowił nauczyć ją rozumu i skazał na tortury za chrześcijańskie poglądy religijne. Na nic się zdały modlitwy do Baranka Bożego – Agata dostała chłostę, biczowanie, przypalanie żelazem i rozkrajanie ciała nożami. Wszystko to nic, przeżyła, więc jeszcze na koniec obcęgami wyrwano jej piersi. Przeżyła. Jak? – oto kolejna wielka tajemnica wiary. Trafiła do kryminału, gdzie – rychło w czas – przyszedł do Agaty Święty Piotr we własnej osobie, z aniołkami i światłością, aby wyleczyć jej rany i zrobić nowe piersi. Przy okazji inni więźniowi skorzystali i pouciekali z więzienia, bo Piotr defoltowo otworzył drzwi, kajdany, bramy i wszystko, co było pozamykane.

Ale Kwincjan nie dawał za wygraną! Rzucić Agatę na rozżarzone węgle, nich tam skona i wreszcie będzie z nią i jej konsekrowanym dziewictwem spokój! Ale gdzie tam. Podczas tortur Agaty Sycylię nawiedziło trzęsienie ziemi. Ludzie oglądający dotychczas z upodobaniem to urocze widowisko pomyśleli, że to może być znak od Boga i skoro tak, to może jednak by Boga nie gniewać i na wszelki wypadek dziewczynę z ognia zdjąć. Agata podziękowała Bogu za wszystkie liczne łaski jakich dostąpiła (jakież to łaski? – znowu wielka tajemnica wiary) i umarła.

Kwincjan spierdolił.

Święta Agata jest patronką m.in. ludzi normalnych, czyli tych, którzy chcą się ustrzec grzechu nieczystości. Oraz, jako dziewica bez biustu – matek karmiących.

Źródła:

François Lebrette, Jacques Lebrette, Żywoty świętych w arcydziełach malarstwa, przeł. I. Badowska, Świat Książki 2005.
https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TS/swieci/s_agata_wam_01.html
https://zyciorysy.info/sw-agata/
https://oczamiduszy.pl/swieta-agata-sycylijska/

ŻONA POTIFARA – nie odrzucaj żony bliźniego swego

10 lutego 20192 kwietnia 2023 Anna

Józef nie miał szczęścia w życiu – gdy był dzieckiem bracia przehandlowali go jako niewolnika. Z niewoli wykupił go zamożny Potifar i Józef, dzięki swoim licznym zaletom i z bożą pomocą, stał się zaufanym zarządcą całego majątku Potifara. I już Józef mógłby zacząć spokojne życie, kto wie, jak piękne, gdyby nie napatoczyła się stara Ponifatorowa, ze swoją niezaspokojoną przez męża – eunucha, seksualną chcicą. I właśnie Józefa zamierzała wykorzystać jako swoją ostatnią erotyczną deskę ratunku, chociaż mogła mieć każdego wyposzczonego przez wojnę żołnierza, a nawet przelecieć każdego księcia.

Każdego dnia kusiła go i namawiała na seks. A Józef codziennie jej seksu odmawiał i zaloty odrzucał, bo przede wszystkim bał się Boga, potem Potifara, a najmniej bał się Potifarowej. I najbardziej się tu pomylił. Pewnego pechowego dnia zaciągnęła go do łóżka, z którego się wyrwał tak szybko, że tylko jego płaszcz został w ręku niedoszłej kochanki.

Czego dobrego można spodziewać się po kobiecie, która nie dość, że jest niespełniona seksualnie z mężem, to jeszcze poniżona i odtrącona przez byłego niewolnika? Zemsta wzgardzonej kobiety jest najstraszniejsza. Oskarżyła zatem Józefa, że to on chciał ją zaciągnąć do łóżka, aby z nim cudzołożyła, a ona tak krzyczała „nie!”, tak się broniła! Na dowód wymachiwała Józefowym płaszczem. Potifar uwierzył żonie, wpadł w szał i Józef ponownie trafił w niewolę – a z więzienia faraona nikt nie wychodził żywy (w dodatku bez prawa do życia wiecznego, bo więźniów nie mumifikowano, nie mogli się więc w zaświaty przedostać i szczęścia wiecznego doznać).

I, za przeproszeniem, przejebane.

Źródła:

http://biblia.deon.pl/rozdzial.php?id=39, Rdz 39,6-9
Regis Debray, Stary Testament w arcydziełach malarstwa, przeł. K. Arustowicz, Świat Książki.
Ludwik Stomma, Tadeusz Dominik, Kobiet czar…, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, Warszawa 2000.

Życiodajne mleko – legenda o tym, jak córka ojca piersią karmiła

9 lutego 20192 kwietnia 2023 Anna

…bajka będzie krótka.

Na obrazie Pero, kochająca córka, która codziennie odwiedza w więzieniu swego starego ojca – skazańca. Cymon, skrępowany kajdanami, przykuty do ściany, w lochu czeka na śmierć głodową. Pero nie przemyci do celi ani jedzenia ani picia, ani pilnika, ale obejdzie system więziennictwa inaczej, bo pokarm ma przecież w sobie, wystarczą dobre chęci. Każdego dnia daje ojcu do ssania swą pierś. Dokarmia go mlekiem. Gdy strażnicy więzienni odkryli rodzaj menu i sposób podania potrawy, wzruszyli się głęboko miłością Pero do ojca i wypuszczono Cymona na wolność.

I wszystko dobrze się skończyło 🙂

Tyle mówi legenda (I wiek n.e.; opisana przez Valeriusa Maximusa, Factorum dictorumque memorabilum, libri IX).

A dziś? Dzieło perwersyjne, wzruszające, czy po prostu obleśne?

ANDROMEDA, czyli kobieta w kajdanach czeka na potwora

28 stycznia 20192 kwietnia 2023 Anna3 komentarze

Nie ma w życiu trudniejszej sytuacji dla mężczyzny, niż odpowiedzieć poprawnie na pytanie kobiety: „Czy moje cycki wyglądają na duże?” Bóg Posejdon też nie dał rady kobiecej próżności: gdy Kasjopea przechwalała się, że jest najładniejsza, ładniejsza nawet od słynących z urody nimf, te zaraz mu się poskarżyły, że nie, Kasjopea się myli, bo to przecież one są najładniejsze. Posejdon, władca mórz zagubiony w tym konkursie piękności, jak to facet – nie wytrzymał. Nie wiedział jak się zachować, więc zalał kraj powodzią. Nasłał też dodatkowo potwora morskiego – na wszelki wypadek, gdyby sam potop nie wystarczył. Jedynym ratunkiem na kataklizm było złożenie ofiary potworowi, więc w konsultacjach społecznych mieszkańcy uradzili, że najlepiej będzie rzucić mu na pożarcie niewinną dziewczynę – królewnę Andromedę (córkę Kasjopei). Andoromeda otrzymała od boskich rodziców genetyczny dar, czyli była śliczna po mamie, więc na ofiarę się nadała – bo każdy wie, że kobieta złożona w ofierze potworowi musi być piękna.

Król, pod naciskiem społecznym, rzucił Andromedę na żer potworowi (podobnemu do ogromnego węża), przykuwając ją w kajdanach do nadmorskiej skały. Biedna dziewczyna zwróciła uwagę Perseusza, który akurat przypadkiem przelatywał na Pegazie nad miastem. Zakochał się chłopak od pierwszego wejrzenia i zapowiedział, że on owszem, zabije potwora morskiego, nie ma sprawy, miasto uratuje, ale nie za darmo – za robotę chce Andromedę za żonę. Nikt dziewczyny o zdanie nie pytał, ale król uznał, że to uczciwy interes. Gdy panowie byli już po słowie, zaczęło się piekło walki: potwór rzygał wodą i krwią, Perseusz machał sierpem, bogowie spoglądali z góry, lud dopingował z lądu i miejscowy chłopak wygrał. Udał się po wygraną Andromedę, ale niestety król zapomniał, że wcześniej obiecał królewnę swemu bratu, więc Perseusz musiał walczyć o swoje jeszcze raz. Tym razem wykorzystał głowę Gorgony, dzięki której pozamieniał w głaz kogo trzeba i żyli z Andromedą długo i szczęśliwie.

Źródło:

Kubiak Zbigniew, Mitologia Greków i Rzymian, Świat Książki, Warszawa 1999.

LUCIAN FREUD – malarz bez tabu

21 stycznia 20192 kwietnia 2023 Anna

Lucian Freud (1922-2011) przez całe życie „miał pełne ręce roboty – ściskał w dłoni albo pędzel, albo penis”, albo kobiecą pierś – czasem nawet jednocześnie, bo szybkie numerki z modelką na stojąco, gdzieś pod ścianą pracowni bardzo sobie cenił nawet jako 80-latek. Zdawałoby się, że w tym wieku można mężczyźnie co najwyżej drewnianą laskę zrobić, a mocne bicie serca poczuć na widok listonosza z emeryturą, ale gdzie tam. Lucian do śmierci hipnotyzował kobiety erudycją, dowcipem, wdziękiem. Jego status społeczny też podnosił kobiece libido:
w końcu to wnuk „tego Freuda”, ma 96 milionów funtów na koncie, sama Królowa Elżbieta grzecznie siedzi przed nim na krzesełku podczas pozowania, a supermodelka Kate Moss prezentuje mu nago ciążowy brzuch. 500 kochanek nie może się mylić: urokowi Luciana nie da się oprzeć.

Annabel and rattler
Night portrait face down
Pluto and the bateman sisters

Seks to jego dzika chuć, żywioł, głód. Zrobił oficjalnie 14 dzieci (nieoficjalnie 40). Gardził antykoncepcją; normalna sprawa, przecież zwierzęcy instynkt nie marnuje czasu gumki. Pewnego roku urodziło mu się troje dzieci i nie były to ani trojaczki, ani bliźniaki. Niektóre dzieci i wnuki poznały się dopiero przy jego łożu śmierci, w szpitalu.
Wykorzystały okazję, drugiej może nie być.

Anna i Alicja
Dziewczyna
z zamkniętymi oczami
Nocny portret

Czytaj dalej „LUCIAN FREUD – malarz bez tabu” →